Farzet ki ölüm ansızın kapıyı çaldı                                                            Aldı bu canı götürdü senden uzaklara,
Ten kokusu uzaklaştı burnumun ucundan

ipekten bir yumuşaklık artık yok parmaklarımın ucunda

hayalmiş dersin bütün yaşadıklarımıza

su sesi gibi gelir kulağına ölüm çığlıkları

ulu'sun boş ver köpeği, görsün canımı almaya gelen arzail'i

leylaklar arasına gömün beni dillerden yükselen ölüm çığlıklarıyla

taşar gözlerinden göz yaşı damlaları sessiz bir uğultuyla

alır götürür bir çift omuz beni kara tabutun içinde

ne çare gelir ki elden ölüm meleğine karşı

maziye gömün beni kara taoprakta yalnız bırakmayınız beni

eskiden bu diyarda böyle bir aşık yaşardı diye anarsınız ismimi

halen soğumamış bedenime bırakın bütün sıcaklığıyla sevginizi

mavi bir yolculuk isterken, kara bir toprağa yolcu gitti dersiniz

esir düşmüştür bir kara toprağa, bir de beyaz kefene

tutunamadı hayata her ölümlü gibi o da öldü derseniz ölüm yolculuğunda

Kadir Yetik